“Soms lijkt een zwarte periode in je leven een vloek maar blijkt het achteraf een zegen en kun je er veel van leren”
Zo was dit ook voor een van mijn coachees waar ik afgelopen week een review en terugblik van ontving. ik deel haar verhaal hier anoniem..
“Karin het gaat helemaal niet goed met me, wil je me bellen?”
Zo begon het eerste contact met coachee. Ze was al 20 jaar leidinggevende in de zorg. Haar span of control werd steeds groter en tijdens de 1e coronagolf werkte ze dag en nacht. Hard werken deed ze altijd al, haar werk ging voor alles.
Gebroken zat ze voor mij, een vrouw die normaal niet snel van haar stuk te krijgen is. Alles had ze gedaan voor haar werk, heel veel had ze gegeven. Eigenlijk meer dan dat ze nog had aan draagkracht. Ze geloofde niet meer in zichzelf en dat het ooit nog goed zou komen. Ze was totaal het contact kwijt met haar lichaam en gevoel. Ze had afgeleerd om daarnaar te luisteren, alleen feiten telden.
Haar verantwoordelijkheidsgevoel was enorm groot evenals haar loyaliteit. Mooie eigenschappen die echter ook een schaduwkant bevatten. Die van maar door blijven gaan. Dat deed ze dan ook tot ze uitgeput raakte, lichamelijk en geestelijk. Zelfs zo erg dat ze werd opgenomen met hartklachten.
Haar werkgever gunde haar een coachtraject. In dit traject ging ik met haar op zoek naar wat maakte dat ze zo hard werkte, dat ze zichzelf en haar eigen grenzen voorbij ging.
In dit traject leerde ze dat het harde werken en alle patronen die daarbij hoorden terug te herleiden waren naar de plek in haar gezin van herkomst. Samen reflecteerden we op haar leven, denken voelen en handelen. Ze kreeg inzichten.
Ook kreeg zij ontspanningsoefeningen en hield ze een dagboek bij met gedachten en gevoelens om zo weer in contact te komen met wat er ten diepste in haar leefde. Om te ontdekken wat nu haar waarden waren en hoe zij haar leven wilde invullen.
De dag dat het echt beter ging naderde en ik stelde haar de volgende vraag
Als dit probleem een geschenk is, wat is dan het geschenk?
Ze antwoordde met tranen in haar ogen “dat ik nu weer zie hoe belangrijk mijn gezin voor me is hoe dankbaar ik ben. Dat ik plezier en zingeving ervaar aan het thuis zijn, dat ik oog heb voor de schoonheid van de natuur. Dat ik inzie hoe ik mezelf, mijn gezondheid en mijn gezin heb geofferd. Dat ik kan zien wat er nog meer belangrijk is. Ik weet wat mijn waarden zijn en wat me te doen staat”
Eergisteren ontving ik een mooie review van een vrouw die zichzelf weer heeft gevonden.
Ik ben erg tevreden over de begeleiding van Karin. Ze heeft me op het zwartste moment van mijn leven geholpen door me weer in mezelf te laten geloven. Karin geeft geen oordeel, legt je niks op maar stelt je van waarde toevoegende vragen en adviezen. Ik vind het lastig om feedback aan te nemen, Karin heeft de flair om de spiegel goed voor te houden. Ze windt er geen doekjes om en zal met jou vooruit willen. Een goud mens. Het traject heeft me gebracht naar een nieuwe ik die weer vanuit mijn hart mag leven en functioneren. Ik gun mensen die een coach nodig hebben een “Karin”. Dankbaar voor onze ontmoeting.
Op deze momenten weet ik weer precies waarom ik dit werk doe en ben ik dankbaar dat ik een stukje met mensen mee mag lopen, zo ook met deze coachee die met haar “nieuw gevonden ik” als mens en leider weer vol vertrouwen de wereld in stapt.
