Hulp vragen = jezelf helpen
Veel coachees willen beter voor zichzelf leren zorgen. Ze komen pas voor begeleiding op het moment dat het goed mis is en ze zijn uitgevallen met burn-out klachten. Zo begeleid ik ook nu medewerkers die heel lang heel hard hebben gewerkt en burn-out zijn geraakt of hard op weg zijn.
Burn-out raken kent meerdere oorzaken. In deze blog gaat het over patronen en boodschappen van vroeger. Boodschappen en patronen die die hun oorsprong kennen in de kindertijd en soms ook nog verder terug doorgegeven boodschappen vanuit eerdere generaties.
Van symptoombestrijding naar onderliggende factoren
We gaan daarom altijd kijken waar het burn-out raken en het harde werken mee verbonden is. Wanneer ik me als coach alleen zou focussen op de symptomen ga ik voorbij aan de onderliggende factoren waardoor de kans op herhaling van de klachten op de loer ligt.
Niet om hulp vragen is mij niet vreemd
Niet om hulp kunnen vragen is voor mij niet vreemd. Als enig kind van oudere ouders leerde ik al heel vroeg op eigen benen staan. Ik was een ‘zorgenkind’ vanwege allergieën en bronchitis. Als klein meisje zag, hoorde en voelde ik dat ‘dit’ al lastig genoeg was, voor met name mijn moeder. Er was ook veel ruzie en spanning in huis waardoor ik mijzelf vooral als een ‘last’ zag, mijn ouders waren niet beschikbaar. Ook leerde ik dat ik vooral ten dienste moest staan van de ander. Iets voor jezelf vragen of doen was egocentrisch, zo werd mij geleerd. Want “kinderen die vragen worden overgeslagen”, dus vroeg ik nooit meer om iets, in de hoop dan wel iets te krijgen, maar het kwam nooit. Zo leerde ik dat ik alles alleen moest doen. Met onder andere dit patroon stapte ik mijn verdere leven in. Heel hard werkte ik. Ik was vooral bezig met iets of iemand ander helpen. Ik vroeg niet (snel genoeg) om hulp en gaf geen grenzen aan. Daarmee was ik loyaal aan mijn ouders en de boodschappen die ik onbewust meedroeg.
De prijs die ik betaalde
Deze boodschap heeft mij enerzijds ver gebracht maar uiteindelijk betaal de ik er een hoge prijs voor in de vorm van een burn-out.
Het geleerde, van onbewust naar bewuste keuze
Wat ik hierdoor pas veel later leerde is waar mijn harde werken en niet om hulp vragen mee verbonden was. Dat dit mijn patroon, magische beweging was. Dat dit mij niet diende maar uitputte. Ik leerde dat om hulp vragen mag en kan en hoe ik dit kon doen. Ik ervaarde dat onvoorwaardelijke hulp wel beschikbaar was in een hele moeilijke periode in mijn leven. Dat ik er niet alleen voor stond. Dat hulp vragen geen teken van zwakte was. Dat hulp vragen betekende mezelf helpen. Ook heb ik geleerd dat voor jezelf zorgen niets te maken heeft met egocentrisch zijn. Natuurlijk zijn er best af en toe nog situaties waarin ik mezelf erop betrap dat ik me bezwaard kan voelen, een ander dit tot last wil zijn. Echter vraag ik nu hulp of niet, vanuit een bewuste keuze in plaats vanuit een onbewust patroon.
Wanneer je iets herkent in mijn verhaal laat dan de volgende vragen eens met je mee reizen:
- Bij welk patroon hoort dit?
- Waar en wanneer ligt de kiem voor hoe het nu is?
- Wie of wat wordt er sterker en wie of wat wordt er zwakker?
- Welke prijs betaal ik door dit?
Om hulp vragen is jezelf helpen!
